ՄԵՆՈՒԹՅՈՒՆ    

ՈՒ մենություն, մենություն լուռ,
ՈՒ տաղտկալի մի ձանձրություն,
Մենության հետ գրկախառնված,
Ծիծաղում են ու քրքջում`
Լկտիաբար նայելով ինձ
Փողոցային էժանագին պոռնիկի պես,
Որոնց վրա նույնիսկ թքել չի ցանկանա
Երբեք կնոջ համ չտեսած տղամարդը:
Գժվում եմ ես , խելագարվում
Հենց նույն այդ ստոր պոռնիկների
Կազմակերպած մնջախաղից,
Որ դառնում է մնջախաղը իմ հոգեկան նժարների:
Իսկ կա° արդյոք գոնե մեկը,
Որ ապրում է մենության ու ձանձրույթի հետ
Հաշտ - համերաշխ
ՈՒ կնքում է պայմանագիր`
Մասնակցելով նրանց սարքած մութ դավերին.
Ես չեմ կարծում...
Իսկ թե նույնիսկ կան այդպիսիք,
Հապա դրանք տականքներ են ավելի ստոր,
Որոնց վրա նույնիսկ թքել չեն ցանկանում
Հենց իրենց իսկ դաշնակիցներ պոռնիկները:
Մի զարմացեք, կան այդպիսիք:
Թեև ինքս չեմ հավատում
ՈՒ չեմ ուզում հավատացնել,
Բայց այդպիսիք բնակվում են հենց մեր հոգում
ՈՒ խաղում են հենց մեր հոգու ամենազգաց կշեռքի հետ:
ՈՒ խաղում են այն նույն նժար - մնջախաղը,
Որ ավելի ճիշտ կլինի վերանվանենք ՊՈՌՆԿԱԽԱՂ:
Դե ուրեմն, ձեր այդ խաղի մասնակցության ցուցակներում
Իմ անվան մոտ մուգ թանաքով,
Ինչպես նաև` անջնջելի,
Դրեք հավերժ մի ԲԱՑԱԿԱ...
Քանզի խաղը դադարում է խաղ լինելուց,
Եթե խաղի մասնակիցը
Ստիպված է հարում խաղին:
ԵՎ բացի այդ` 
Ես էլ արդեն խաղ չեմ խաղում,
Նամանավանդ` ՊՈՌՆԿԱԽԱՂ...